Naprawdę chcę krzyczeć! – Simon Pfilip, Lucia Gaggiotti

Naprawdę chcę krzyczeć. Książka w zabawny sposób przedstawia radzenia sobie przez małą dziewczynkę ze złością i gniewem. Treść i kolorowe obrazki mogą być pomocne w opracowaniu propozycji ćwiczeń do uczenia dzieci bardziej świadomego przeżywania negatywnych emocji. Pomimo postulatów wszechstronnego rozwoju ten nośny temat jest całkowicie pomijany przez instytucje edukacyjne, a rodzice korzystają z intuicji przy rozwiązywaniu emocjonalnych problemów swoich dzieci.

Treść i ilustracje przykuwają uwagę. Emocjami „kipi” strona tytułowa i sytuacje w jakich znajduje się bohaterka. Emocje wyrażają bohaterowie, zwierzęta, malunki na ścianach, maskotki i przedmioty codziennego użytku. Bez problemu można odczytać je z wyrazu twarzy dzieci i dorosłych, nauczycieli, rodziców i znajomych. Jednym słowem, jest demokratycznie i sprawiedliwie, gdyż złości i gniewu doświadczamy mali i duzi.

W książce znajdziemy konkretne podpowiedzi rozpoznawania emocji w mowie ciała, w scenkach z codziennego życia dzięki czemu w obrazowy sposób dzieciom łatwiej zrozumieć związek między własnymi myślami, emocjami a doznaniami płynącymi z ciała. Pokazane są sposoby na radzenie sobie z negatywnymi emocjami takie, jak: malowanie złości, rozmawiania o uczuciach z bliskimi, poszukiwanie pozytywnych wspomnień czy przekierowywanie złości na przyjemne zajęcia.

Przedstawione historyjki mogą być okazją do czytania dialogowego, pretekstem do rozmów na temat uczuć, wczuwania się w perspektywę tych, którzy je przeżywają. Czytając książkę trzeba pamiętać, żeby nie zgubić jej edukacyjnego przekazu. Atrakcyjne obrazki mogą odciągać uwagę od samej treści tak, jak dość duża ilość podjętych zagadnień może utrudniać osiągnięcie zamierzonego celu. Sugeruję zatem uważne czytanie z wyraźnym akcentem na psychoedukacyjne kwestie, stosowanie pauz, zadawanie pytań, odnoszenie treści do aktualnie przeżywanych przez dziecko problemów.